Logboek
 

Home

Logboek
Logboek 2003

Zomerkamp 2003 - Dormans
("net oost-groningen")



Zomerkamp Lignum Inane 2003

Inze v.d Lei (chauf.)
Arne Pronk (chauf.)
Gerlof Pronk
Hans Rosing
Johannes v.d. Werf
Maaike Yedema

Doo doo doo, little green bag...



Zondag 27 Juli 2003
Fochteloo-Dormans

6.40 Vertrek uit Fochteloo. Zonder al te veel vertraging heb ik (Arne) iedereen opgehaald voor vertrek naar Noord Groningen, euh......... Rheims. Over het eerste deel van de reis is er niet veel te melden. De auto hield het goed. En door Nederland heen rijden is erg suf. Het begon pas leuk te worden in Belgie. Met de fantastische bewegwijzering van de Belgen en het goede wegdek wordt het rijden veel leuker. Belgie is en blijft een lelijk land.

Via Antwerpen, Brussel (het Atoomium in de verte) en Charleroi (welke rondweg? en afslagnummers die alleen te bereiken zijn door terug te rijden) kwamen we via route 66 in Frankrijk aan. Doordat veel tankstations op zondag gesloten zijn kwamen we wat in de problemen. Maar mijn busje liet mij niet in de steek. Na getankt en gedownload te hebben, reden we verder naar Rheims. Het is wel erg veel lijkend op N-O Groningen. Het weer was er ook wel naar: REGENACHTIG !!!!! Epernay was de plaats waar we gingen zoeken naar een camping.

We hadden er 5 gespot op het infobord. De leukste plek leek Vandieres, waar vlakbij een groot standbeeld van van Sinterklaas of een van zijn collega heiligen stond. Graven van Verdun Het was een camping bij een wijnboer, maar die was vol voor die avond.

Toen zijn we verder gegaan richting Vincelles. Dit is btw allemaal Champagne gebied. Niet dat we van bubbeltjes houden.... We zijn even omgereden langs La Chapelle Hurlay. Toen in Vincelles even de plaatselijke dorpsgek gevraagd waar de camping ergens was. Gelukkig kon iemand anders ons dat wel vertellen. We hebben de camping gevonden. Hij ligt aan de noordkant van de rivier de Marne (loopt die ook niet door Groningen?) pal tegen Dormans aan.

Het lijkt lekker rustig, is het ook tussen de denderende treinen door. De camping heeft ook nog een zwembad, minigolf, waterski, kano's, voetbalveld, jeux de boules baan en natuurlijk de onmisbare speeltuin!!! Dat was het denk ik wel voor vandaag. Iemand anders misschien?


Maandag 28 Juli 2003
Omgeving verkennen

Aahh, heerlijk geslapen. De treinen reden al vroeg en de kerkklok luidde om het kwartier. Toen ook nog eens de auto van een campinggenoot niet wilde starten was ik (Maaike) echt wakker. Arne had stokbroden gehaald en we hebben toen heerlijk ontbeten. Alleen de warme thee ontbrak. Dit kwam doordat de gasfles leeg was.

Vervolgens zijn we Dormans ingereden om boodschappen te doen. Was wel geinig, maar om vervolgens een nieuwe gasfles te halen en lege in te leveren dat was wat lastig.

Het kom er op neer dat niemand er nog iets over te zeggen heeft en dat het makkelijk was als we in Duitsland op Zomerkamp waren gegaan.

Toen de nieuwe gasfles eenmaal geregeld was, zijn we op weg gegaan naar het standbeeld op de heuvel bij Charloitte sur Marne. Deze gast bleek Paus Urbanus II te heten, een of andere idioot die heel veel ketters heeft afgeslacht. Het beeld (inclusief sokkel?) is 25 meter hoog. De rest van de info staat op de achterkant van dit plaatje. Heel slim!!!

Aan de voet van het beeld hebben we heerlijk zitten lunchen met brie, roomkaas en al die andere lekkere dingen. Na lunch hebben we nog even een of ander bouwval (muur) met een groot kruis er aan bekeken. Met ons matig kennis van het latijn, zijn we tot de conclusie gekomen dat Paus Urbanus II daar verwekt was geworden. Affijn.

Hierna zijn we wat gaan toeren door de omgeving, om deze wat beter te leren kennen. Kerncentrale van Dormans... Met militaire precisie home'den we onder andere in op de locale televisiemast. Helaas mochten we hier niet in, waarna de reis werd voortgezet langs een prachtig (gesloten) chateau in Montmort, naar Epernay. Alhier hebben wij een kort bezoek gebracht aan "the Church of Notre Damme". Maar aldaar deze betrekkelijk nieuw was, was het niet echt een denderend succes. Hierna zijn we nog even wat gaan drinken in de Engelse pub. Zo hadden hier hele mooie Kilkenny en Guiness tappen ..... alleen schonken ze alleen Frans bier. En na nog even vier kaartjes te hebben geschreven met mooie foto's van de plaatselijke vrouwelijke bevolking, zijn we via de pitoresque route weer terug naar de camping gereden.

Hier heeft Gerlof nog een uitmuntende maaltijd gekookt. Verder heb ik alleen nog te melden dat het bier hier naar water smaakt en dat deze schrijver zich erg honorred voelde door tienerdochters van onze Nederlandse doorreis-buren die vannacht naast ons stonden


Dinsdag 29 juli 2003
Rheims

Rheims, dat is het reisdoel voor vandaag. Na een doorzichtig en licht ontbijt, en een leuk afscheid van de Nederlandse buren gingen we rijden. Inze was vandaag onze chauffeur. Gerlof was de bijrijder. Tot aan Rheims ging het goed. Het landschap heeft veel weg van ......

In Rheims moesten we een plekje zoeken voor de auto. En aangezien wij Hollanders zijn moest het gratis. Aangezien Maaike een medische functie heeft mochten we gebruik maken van de parkeerplaats van een plaatselijk ziekenhuis. Na een mooie wandeling door de achterbuurt van Rheims kwamen we in het centrum aan.

Notre Dame

Deze kathedraal is "het betere werk". Zoals altijd in de zomer zetten ze, om de sfeer te verhogen, er steigers omheen. Zo konden we de beroemde lachtende engel niet zien. Dam.. ..

De buitenkant van de kerk is erg mooi, maar de binnenkant is nog mooier. Grote gothische orgels, glas in lood ramen en een plafond wat veel te hoog is. Vooral de glas-in-lood ramen die alle kerken van omliggende dorpen/steden weergaven vond ik mooi. De moderne gebrandschilderde ramen door Chagall van rond 1970 waren ook indrukwekkend. Naast de kathedraal was men bezig met archeologische opgravingen. Al geloofde Hans op een haar na dat het een ondergronds metrostations zou worden, en Inze beweerde dat het een Romeins badhuis was omdat er een holrond muurtje stond, en Johannes dacht dat dat holronde muurtje een put was geweest, hadden we het idee dat ze delen van de oude kerk aan het opgraven waren. Ze hebben de huidige Notre Dame namelijk op de oude kerk gebouwd. Inze herleeft de slag om Verdun met zijn... uhm... big gun... De Notre Dame heeft overigens ook flink in de fik gestaan. Tot 3 keer toe. De laatste was tijdens de eerste wereld oorlog. Hiervan zijn mooie foto's gemaakt en als ansichtkaart verkocht, die Johannes, Inze en ik (Maaike) aan een aantal Aglamians hebben gestuurd.

Daarna zijn we richting centrum gegaan. Daar stond een gouden engel op een sokkel en een heel bizarre fontein die als het ware een bol water vormde. Acht we hebben geluncht in een brasserie met wat fries en stokbroden en zijn toen gaan rondhangen in het winkelcentrum. Niet echt spannend, behalve de coole light air guns (of zo) maar die waren wel heel duur. Toen we eenmaal uitgeshopt waren, zijn we wat in het plaatselijke park gaan rondhangen. Een perfecte plek om onzinnige verhaaltjes op te schijven op de ansichtkaartjes.

Er stond ook een beeld van BZN (Beeld zonder naam). Hans had nog bijna ruzie met een caféhouder. Maar hij heeft hem voor euro 0,10 omgekocht. Bij een pizzeria hebben we pizza gegeten. De bediende was een echte gladjakker. Hij heeft wel een foto van ons gemaakt, hoi hoi hoi. Erg lekker gegeten. Op de terugreis nog gestopt bij een Engelse begraafplaats van de 1e wereldoorlog. Als voorproefje op morgen: Verdun. Op de camping stonden naast ons Fransen, met kleine kinderen. En er vliegen hier vleermuizen. Hans is erg blij want we gaan morgen naar Hans. Hierboven zit een sticker van het bier wat we drinken. De verpakking staat vlak bij het water en daar smaakt het bier ook naar.


Woensdag 30 Juli 2003
Verdun

Vandaag hadden wij alreeds al eerder een paar dagen geleden besloten vandaag de door oorlog verwoeste omgeving van het oude vestingstadje Verdun te gaan. Dus vandaag waren wij al op tijd op. Aangezien er de afgelopen nacht een flinke hoosbui had plaatsgevonden, was het een natte boel. Gelukkig had Arne de te drogen handdoeken nog wel gered(t).

Afijn, na tot de ontdekking te zijn gekomen dat die vervelende lul, die toeterend over de camping rond reed, de bakker was, vertrokken we naar de ATAC om brood te gaan halen. Aldus geschiedde en daarna vertrokken we alreeds richting Verdun, terwijl we onderweg ons grettig ontbijt verorberden.

In Verdun kwamen we tot de ontdekking dat de parkeerautomaat ons geld niet wilde. Inspectie leerde dat het van 12 tot 2 gratis parkeren was. Na een bezoek aan Toerist Info besloten wij van de volledige beschikbare tijd gebruik te maken, waarna wij aldus alle monumenten van Verdun gingen bezoeken. Na het "bodyraften" vanaf een vaag oorlogsmonument gingen we op zoek naar de loopgraven. Eerst kwamen we bij het "gebeentehuis van Douaumont".

Een naargeestig gebouw waar de botten van +/- 130.000 niet Hans in Hans... geidentificeerde soldaten in de kelder liggen. Na een film over de 1e wereldsoorlog, die heel wat verheldering bracht, gingen we het gebouw in. Het gebouw, dat er uitziet als een T met op de kruising een toren, is volledig opgetrokken uit beton (lijkt het). Over het dak van de T staan namen van gevallenen. In de stam van de T is een kapel met graven van de bedenker van het monument en de eerste dominee. Vanuit de toren heb je een prachtig uitzicht over de omgeving. Overal waar slagveld was heeft men bos geplant. Heel heel veel bos in de omgeving.

Buiten op het veld met kruizen, waar het een dooie boel is, lekker in de zon gezeten. Na de goedkope rit (berg af zonder gas te geven 100 km/u) en een goede lunch, waarin we gestoord werden door een stel soldaten, gingen we naar de Banjonetten Loopgraaf. Daar was een heel regiment omgekomen door een aardverschuiving. Alleen hun banjonetten staken uit de grond. 't Zag er suf uit. Een oer lelijk betonnen bak was er omheen gebouwd. Na ook nog een van de aardbodem weggevaagd dorp te hebben bezocht, gingen we naar een fort dat er redelijk gehavend uitzag. Na onze blaas te hebben geledigd gingen we terug naar Verdun om eten te kopen voor de avond. (godscrisis, wat zijn die supermarkten groot).

Op de terugweg hebben we Hans aangedaan. 't Was kutweer in Hans. Hans ging met z'n eigen plaatsnaambord op de foto, en wij hebben met z'n allen in Hans staan urineren (incl. Maaike!!!!) Voor de rest was Hans uitgestorven. Dat viel ons erg tegen, aangezien het in Hans altijd erg druk is. Na een snelle terugrit naar Dormans, en een goede maaltijd gingen we redelijk vroeg slapen. Dit omdat er de volgende ochtend Parijs op het program stond.


Donderdag 31 Juli 2003
Parijs

Parijs, Stad van de liefde. Parijs. Lichtstad. Met z'n allen op de foto! Parijs, Reisdoel van de LI Stam!!!! 's Ochtends om 6, ja u leest het goed, 6 uur ging de wekker. Dat we pas om 8 uur vertrokken, meldt ik niet.

Na een rit waarin de 4 personen achterin de bus wat hebben bijgeslapen, kwamen we aan in Villeparisi. Daar vandaan hadden we de trein genomen naar de Gard Du Nord in Parijs. Aldaar we daar daarna aankwamen hebben we een dagkaart voor de metro gekocht en vertrokken richting La Defense.

La Defense is het business centrum van Parijs. Zeven jaar geleden was het heel modern, nu gewoon groot. Er staan enorm glazen gebouwen. Alle cafe's en restauranten waren peperduur. Tsja, de plaatselijke bobo's kunnen dat wel betalen. Afijn, der stond ook nog een arc. Niet zomaar een arc, neehee, de grande Arche, Arche de la Defense.

We zijn er ook bovenop geweest. Dit was de eerste keer dat we uitkeken over de stad. En er zullen nog vele malen volgen. Na La Defense zijn we naar de Champs-Elyssee gemetroot. Ja hoor, we waren te ver. De Arc de Triomph lag ver achter ons. Lopen dan maar. Ach, hij was wel mooi. We zijn er niet opgeweest aangezien we de Eiffeltoren nog op wilden. Inze en Johannes zijn nog regelmatig op de foto gekomen, omdat iedereen een foto stond te maken en zij er lekker voor gingen staan. Ik wil niet weten hoeveel foto albums straks gevuld zijn met hun foto.

Van de Arc de Triomph liepen we naar de Eiffeltoren. Je weet wel. Dat grote lelijke bruine metalen toren. Dat stuk roest. Het schimmel van de Stad Parijs. Yach.

We zijn er natuurlijk opgegaan. Lekker lopen. Gerlof bleef beneden in het park zitten. Die was er al eens geweest. Vanaf de 2e verdieping heeft Inze nog een foto van hem gemaakt. We konden hem nog gewoon herkennen. Het laatste gedeelte moesten we met de lift. Yeah. Bovenop nog even gepist. In het toilet wel te verstaan. Ook al was die net ingezeepd. Ik gleed helemaal weg man. Maar goed........

Nadat we hierna weer naar beneden waren gestuiterd, onderweg nog even stoppend om een brief te posten, zochten we Gerlof weer op, waarna we naar het metro station liepen. Okay, dit klinkt makkelijker dan gedaan, maar uiteindelijk hebben we het toch gevonden, waarna wij koerst zetten richting de Sacre Ceurs.

Deze grote basiliek was gebouwd ter ere van het verliezen van de oorlog tegen de Duitsers in +/- 1870 (ja, rare snuiters, die Fransen). Het koste wat spierkracht, maar dan hadden we dan ook de trappen naar de basiliek beklommen. Van binnen was de kerk echt prachting. Het was echter wel een beetje jammer dat toen wij er waren net een mis bezig was. Je kon nog wel gewoon rondkijken, maar het gaf toch een schuldig gevoel.

Maar zoals ik al zei was het een hele La Defense in Parijs gezellige prachtige basiliek, met grote schilderijen en moasaieken. En ook de engel Michael en miss d'Arc waren er op bezoek... Na al dit kerkelijk geweld, werd het echt tijd om eens een hapje te gaan eten. Maaike wist dat je in Saint Michel goedkoop kon eten, dus hier stapten wij weer uit de Metro (of sprongen). Hans zijn kaartje was kapot, dus er werd nogal eens over een metrohekje geklommen. Terwijl Inze en Johannes nog even de locaal bekendheid op de foto zetten, zochten de anderen alvast naar een pizzaria (ja, pizza, ja). Deze werd natuurlijk gevonden, dus dat is niet echt interessant.

Na het avondeten bezochten we nog even vlug de Notre-Dame. We mochten niet naar binnen, want er begon net een opera. Maar dat was niet erg, want het was ondertussen al 21 uur, en we moesten nog een trein halen. Terug naar Ville Parisis hebben we nog zwart gereden (wat zijn we toch lekker stout!). In Ville Parisis was onze bus gelukkig nog niet gejat, dus dat kwam mooi uit.

Op de terugweg hebben we nog een hele wazige dronken lifter opgepikt.

Je weet wel. Zo'n meurende, naar drank riekende zwerver. Hij moest een paar dorpjes verder op wezen. Die kon dus wel even mee. Hij zat nog niet of bood ons whisky aan. Daar zaten we nou net niet op te wachten. Toen wou hij hashj (watever) aan ons slijten, maar ook daar zaten we niet op te wachten. Hij kon heel goed Frans lullen en wij heel goed Nederlands. We waren dus ook maar wat blij toen hij op de plaats van bestemming was. Nou toen zijn we naar de camping gereden en vrij snel afgenokt.


Vrijdag 1 augustus 2003
Lamlendige rondhangdag

+/- 9.15 Aaargh. Wat is het hier heet!!!. Toch die tent maar eens uit!. Na een heerlijke douche (we waren nog al plakkerig van Parijs) en een ontbijt van zo'n drie uur lang, gingen we op weg naar Dormans. Ver was het niet, we hoefden alleen maar de brug over.

Eerst hebben we gepoogd om postzegels te halen bij een postkantoor, maar die was dicht tussen de middag. Ik schrijf dit overigens in de bus dus excuses voor het handschrift. Nou, daarna zijn we naar de kerk op de heuvel gegaan. Maar wat bleek, ook Jezus en Maria, oh, en God hadden lunchpauze tot 14.30. We hebben eerst de buitenkant goed bekeken, dan hoeft dat vanmiddag niet meer. Ehh, even denken. Ik schrijf dit op het moment dat we net de binnenkant hebben bekeken. Vandaar.

Nou, daarna hebben we boodschappen gedaan. De ATAC was ook dicht tussen de middag. Dus dan maar naar die paddestoel. Die was wel open. Ja ja! Het busje was ook weer mee! Toen gingen we lunchen en daarna gezellig een potje golfen. We hadden namelijk een mega-minigolfbaan op de camping. De hele golfbaan was in thema, namelijk de regio. Zo waren er hindernissen in de vorm van Champagneglazen, een uil (?), een trein (jawel), een chateaux, een waterskieer, etc. Erg functioneel waren de banen niet. Een aantal was ondoenlijk (behalve voor Maaike, onze getrainde juniorenkampioen).

Het werd een spannende nek-aan-nekrace tussen Maaike en Gerlof, waar Hans, Arne, Johannes en ik ons met moeite tussen wisten te wurmen. Na dit fijne potje golf bleek dat we 2 uur bezig waren geweest en het geplande bezoek aan Moet et Chandon moest worden afgeblazen. Er is hier ook zo veel te doen.

Waar we nog wel tijd voor hadden was het bezoekje aan de kerk op de heuvel.

Allereerst hebben we de crypte bezocht. Hier werd een zeer lullig achtergrondmuziekje gedraaid. Daarna gingen we de daadwerkelijke koepel in. Deze was erg mooi, maar ook hier dezelfde lijzige muziek. Hier zat ook een schattig meisje, die volgens ons speciaal voor de toeristen deze kutmuziek draaide, maar stiekem de rest van de tijd Marilyn Manson luistert. Achter in de kapel was een tentoonstelling van wat wapentuig en foto's van de omgeving uit '14-'18. De kapel en bijbehoren gebeentehuis zijn namelijk gebouwd als nagedachtenis aan de 1e en 2e slag om de Marne. Na de kapotgeschoten huizen te hebben bekeken zijn we nog voor euro 1,- p/p de toren in/op geweest .We moesten zelf de hekken en deuren open doen. Te zien aan het spinrag gingen er niet vaak mensen naar boven. In het gebeentehuis lagen 11 bekende en +/- 1500 onbekende Franse soldaten begraven.

Toen hebben we even aan dieselbesparing gedaan. Gewoon lekker freewheelend het terrein af, de weg op, laantje uit en toen toch maar even de motor gestart. Hmmm. Wat stonden al die mensen vreemd te kijken toen ze een groen legerbus met A-team streep langs zagen rollen en vervolgens hoorden starten. Toen gingen we naar de winkel om drinken te kopen. Er stopte een zigeunerfamilie die met hun 5 hondjes de parkeerplaats aan het vervuilen gingen. Toen hebben we een heerlijke maaltijd van onze chef-kok Arne met assistent Johannes.

Later gingen we oude herinneringen ophalen bij ons "kampvuur". Bijv. de lokatie volgend jaar. Toen gingen we pitten.


Zaterdag 2 augustus 2003
Dormans-Fochteloo

En nu zitten we in de bus opweg naar het einde (snik). We zijn net de Franse grens over en zitten in Belgie. Arne is aan het wachten op een chicky waar hij dit bord kan tonen.

We zijn net in Waterloo gestopt om nog wat te eten in de vreettuin. Vanaf Brussel waren Hole in One! [1] we zo in Utrecht, waar we Johannes' home aandeden. Ik mocht het laatste eindje naar huis rijden. Nadat ook ik even buiten Amersfoort gedownload had ging het in een rechte lijn naar huis. Bij Zwolle hadden we geluk. Er stond namelijk een truck met een kapotte band op de vluchtstrook. Voor 't zelfde geld was hij gekanteld en hadden we in de file gestaan.

Mijn tank strategie is niet zo'n succes. We hadden toen we in O'wolde aankwamen namelijk nog geen 3 liter in de tank. Een beetje weinig voor zo'n zwaar beladen bus. Na een pitstop bij de familie Pronk (traditie) heb ik iedereen naar huis gebracht. Onderweg kwamen we Rene, Tim en Johan nog tegen.

Conclusie. Een prachtige vakantie naar een on (ver) weerstaandbaar land. Heerlijk weer en lekker eten. Prachtige plaatsen en ranzig bier.

Volgend jaar naar:
Schotland
Denemarken
Anders namelijk .....................





TOP jwerf@biabv.com
ivdlei@xs4all.nl