BP-Tocht te Sneek

Zoals ieder jaar was er ook dit jaar weer een Baden-Powell tocht. Sneek was dit jaar de plek van de gebeurtenis, en aldus arriveerden wij hier dus zo rond half elf. Na een paar goede bekertjes thee, was het tijd om te vertrekken en vertrok de hele meute (5, 10 en 15 kilometer) gezamenlijk richting Sneek centrum. Het duurde echter niet lang voordat de winter vond dat zonneschijn niet paste in Februari en spoedig sneeuwde het als of de wereld verging. Gelukkig doemde er op dat moment een benzine station op, die gelijk onder de voet werd gelopen door tientallen scouts. Na hier nog wat voedsel tot ons te hebben genomen, was de sneeuw alweer wat bedaard en vervolgenden wij onze weg, alwaar we al snel een botenpendeldienst tegen kwamen. De 5 kilometer liep hier rechtdoor, maar de 10 en 15 kilometer (wij, en ook onze explorers, liepen de 15 kilometer natuurlijk) werden door deze bootjes naar de overkant van het water gebracht.

Nadat iedereen aan de overkant was van ons groepje, ook de mensen die niet waren voorgedrongen, vervolgenden wij onze route door mooi (ahum) Sneek. Met behulp van een of andere gekke, bezems verkopende Sneekenaar, navigeerden wij ons uiteindelijk via de waterpoort (DE waterpoort?? Zeg maar een waterpoort, want veel stelde het niet voor) tot de rand van Sneek. Hier liep de route naar de omlanden van Sneek. Het Friese platteland, "prachtig": achter je Sneek, ver voor je zoiets als Elst, links en rechts 10 kilometer niks en boven je een steeds dreigendere lucht. En nadat ook de wind had besloten mee te doen, kon de winter niet meer achterblijven en liet deze een helse hagelbui op ons los.

Na in Elst, bij de chocomel post, het verkeer compleet te hebben ontregeld, trokken we, met de wind in de rug, langs het water terug naar Sneek. De wind was ondertussen al tot krachten zo groot opgeweld dat je er tegen in kon hangen, en waren we blij toen we van de dijk de beschutte bebouwde kom van Sneek weer in konden lopen. Na wat onduidelijkheid over de hoeveelheid fietstunneltjes in Sneek en na nog een inspirerende tocht door een of ander leeg recreatiegebied, was daar alweer het industrieterrein, waar het clubhuis van de waterscouts van Sneek gesitueerd was. Hier waren warme soep en broodjes en kregen we ook de naambandjes uitgedeeld, zodat we kunnen bewijzen dat we de BP-tocht 2002 echt hebben uitgelopen.

Toen we eindelijk uitgegeten waren, vertrokken we vermoeid en met pijnlijke voeten weer terug naar huis - Na afloop zijn dit soort activiteiten altijd leuk...